Gmina Wyryki położona jest w zachodniej części powiatu włodawskiego. Jej historia sięga roku 1882. Wtedy zajmowała ona zaledwie 160 km2 powierzchni i mieszkało w niej prawie 3500 osób. Obecnie zajmuje obszar 219 km2 i w 16 sołectwach jakie wchodzą w jej skład, zamieszkuje 3200 osób. Jest to typowa gmina rolnicza, która posiada powierzchnię 8200 ha użytków rolnych. Przeważają tu małe gospodarstwa rolne, w których oprócz podstawowych upraw hoduje się głównie trzodę chlewną i bydło.
Największym bogactwem gminy jest przyroda, która jedynie w minimalnym stopniu ucierpiała wskutek ingerencji człowieka. Południowa część gminy należy do Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego i porasta ją zwarty kompleks Lasów Włodawskich. Lasy te to: bory mieszane sosnowo-dębowe, dąbrowy, grądy dębowo-grabowe oraz lasy sosnowe. Z kolei część północno-zachodnia gminy leży w Zaklęsłości Sosnowickiej. Przez jej teren przebiega także Garb Włodawski - bezleśny obszar polodowcowy. Dzięki temu, że obszar gminy jest obszarem czystym ekologicznie, można tu spotkać rośliny chronione m.in. widlaka torfowego czy rosiczkę okrągłolistną. Można tu także zobaczyć siedliska bociana czarnego.
Władze gminy od wielu lat dbają o ochronę tych terenów. Dzięki ich działaniom i zaangażowaniu w ochronę środowiska naturalnego, możemy podziwiać wiele pomników przyrody, a wśród nich: jawor i lipa drobnolistna w Horostycie czy głaz narzutowy w Adampolu. Przejawem tej troski jest też rezerwat leśny Ochoża czy Dolina Włodawki oraz niekwestionowany "raj" dla wędkarzy jakim są zbiorniki retencyjne o powierzchni 280 ha położone we wsi Zahajki. Wszystko to stwarza, że teren Gminy Wyryki jest bardzo atrakcyjny pod względem rekreacyjno-turystycznym i gospodarczym. Jest wymarzonym miejscem dla wędkarzy, grzybiarzy, osób szukających ciszy i spokoju, które w bezpośrednim kontakcie z nieskażoną przyrodą pragną odpocząć, zregenerować swe siły czy odzyskać wewnętrzną równowagę.
Obok przepięknej przyrody, w Gminie Wyryki zachowało się wiele obiektów architektonicznych wartych zwiedzenia. Są to obiekty zarówno świeckie jak i sakralne, świadczące o bogatych i złożonych dziejach tego terenu. W Adampolu stoi pałac myśliwski Zamoyskich. Został on wzniesiony w latach 1923-1927 z kamiennych elementów pozostałych po spalonym pałacu Pociejów w Różance. Innym obiektem wartym zwiedzenia jest przepiękna, drewniana cerkiew prawosławna(wcześniej unicka) z XVIII wieku.Budowlą, której nie można ominąć jest późnobarokowy kościół rzymskokatolicki w Lubieniu. Także budynki mieszkalne pochodzące z początków XX wieku, czy wiatraki, których pozostało wprawdzie w pejzażu Gminy Wyryki już niewiele, są namacalnym dowodem kunsztu ciesielskiego miejscowej ludności. Miejscami mówiącymi o historii Gminy, które są wplecione w historię Polski, są cmentarze-rzymskokatolicki w Lubieniu i wiele prawosławnych, ulokowanych niemal przy każdej miejscowości. O historii terenu mówią także pomniki i obeliski przydrożne poświęcone bohaterom, którzy oddali swe życie za wolność naszej ojczyzny. Niesamowitych wrażeń dostarczą nam też kapliczki usytuowane przy wiejskich zagrodach.
We wszystkich wymienionych miejscach możemy doświadczyć swoistej lekcji historii oraz podziwiać efekty pracy miejscowych twórców ludowych, którzy dawali świadectwo swej wiary, patriotyzmu i zdolności artystycznych. Ludowe tradycje są nadal kultywowane wśród miejscowej ludności. Działają tu śpiewacze zespoły, które mają na swoim koncie wiele prestiżowych nagród zdobytych na festiwalach m.in. w Kazimierzu nad Wisłą. Można tu spotkać także kobiety, które potrafią jeszcze samodzielnie "wyprodukować" piękne narzuty, korzystając z domowych warsztatów tkackich, czy też przepięknie wyszywane i haftowane obrusy.
Na terenie Gminy Wyryki został wybudowany wodociąg w trzynastu sołectwach. Każda miejscowość została w ostatnich latach stelefonizowana. Urząd Gminy posiada do sprzedaży wiele atrakcyjnych działek budowlanych, które mogą służyć jako działki rekreacyjne, a także i takie działki, które można wykorzystać w celu prowadzenia działalności gospodarczej lub produkcji rolnej.
